Exacte bewegingen van de hemelse lichamen berekend van 1641 tot 1700, uitgegeven in het jaar 1648. Geschreven door Andrea Argoli.
Het is lang geleden dat ik zelf weer een oud boek kocht. Focus ligt vooral op het leven van Galilei en dat staat mooi omschreven in nieuwerwetse boeken. Daarnaast wil ik alleen maar oudere boeken dan ik al had: van 1715, naar 1661 en nu dan verder terug in de tijd naar 1648. Een Latijns boek (Ga ik nog ooit leren), maar dat heb je steeds vaker naarmate de boeken ouder worden; het was dé wetenschappelijke taal in die tijd en dus meer kans om daarvan iets (betaalbaars) te vinden. Een paar maanden geduld gehad, maar nu heb ik dan wel iets bijzonders. Wel meteen mijn duurste boek; kan zijn dat ik nu klaar ben. Doel was zo dicht mogelijk bij 1610 komen, maar je ziet dat de invloed van de kerk voor een groot deel de inhoud van de boeken bepaalde toen, en niet zozeer wat men echt had gevonden zelf…
Exactissimae
Celestium Motuum
Ephemerides
Ad longitudinem almae urbis et Tychonis Brahe hypotheses, ac deductas è Caelo accurate observationee
ab anno 1641 ad annum 1700
auctore
Andrea Argoli
Divi Marci
Sereniss. Annuente senatu equite
Et in celeberrimo Lyceo Patavino professore mathematico
Praeter stellarum fixarum catalogum, extat tabula ortus, ex occasus praecipuarum ad borealis poli eleuationem à gr uno ad sexaginta
Item supputatae fingulis diebus in Meridie Lunae Latitudines
Patavii MDCXLIIX
Typis Pauli Frambotti Biblioplae
Superiorum Permisu
Betekent in het Nederlands zoiets als…:
(Volgende stap: Latijns leren lezen…)
Exactissimae
Hemelse Bewegingen
Tabellen
De lengte van de liefhebbende Tycho Brahe ‘naar de stad en naar de hypothesen, en waarnemingen worden nauwkeurig afgetrokken voor uit de hemel
Van 1641 tot 1700
door
Andrea Argoli
Keizer Marcus
Sereen. Met toestemming van de Senaatsruiters
De beroemde professor in de wiskunde in Padua Lycaeum
Naast de catalogus van de vaste sterren, bestaat op het bord (in de tabellen) de oorsprong, van de noordpolen van de hoogte van een GR tot die bij het dalen van de zestig dagen voor de opdrachtgever
Breng ook elk jaar een eerbetoon aan de maandag-breedtegraden van de middag
Padua MDCXLIIX (1648)
Paul heeft Frambotti Bibliopla gedrukt
bovenste toegestaan
Palazo Bo in Padova
Andrea Argoli gaf ook les aan de Universiteit van Padova die we afgelopen zomer bezochten. Hij was er professor in de wiskunde van 1632 tot 1657, 40 jaar nadat Galilei hier les gaf. Dat schept een band en hielp met de beslissing door te bieden…
Ontbrekende afdruk ???
Er is iets bijzonders aan de hand met het boek: Een belangrijke afdruk leek te ontbreken in het boek. De afdruk die er sowieso later los aan lijkt toegevoegd, maar die bij mij juist leek te ontbreken volgens de omschrijving. De beschrijving van Wikipedia was me niet duidelijk, maar nadat ik flink had meegeboden werd ik toch wat zenuwachtig. Ik benaderde de verkoper (te laat) en toen het boek al onderweg was werd het lastig om precies te kijken wat er nu aan de hand is. Toen besloten dat het OK is: of hij zit erin, of hij ontbreekt in sommige versies omdat het een bijzondere / toen achterhaalde interpretatie is. Met die afdruk is hij bijzonder omdat het een apart 4e stelsel van Argoli betreft, zonder eigenlijk nog meer bijzonder, omdat hij inmiddels wellicht wist dat zijn theorie wel een hele aparte was, niet klopte en daardoor maar achterwege is gelaten. Het is wel een eerste druk, dus was het bewust of per ongeluk vergeten in mijn exemplaar? Bijzonder…
De omschrijving hieronder van de missende afdruk was – voor mij – wat onduidelijk: “missing the engraved plate” Is dat de frontispiece van pagina 3? Die lijkt gegraveerd. Pagina 15 lijkt meer op steendruk (maar dat werd toen nog niet gebuikt) of hout-blok-druk (dan zou je geen rand zien), dus ging er in eerste instantie niet vanuit dat (de afdruk op) die pagina zou ontbreken. (Ik heb geen idee hoe je een verkoper kunt benaderen op CataWiki: vraag inmiddels maar bij helpdesk neergelegd…)
Goedkeuring
Op 17 oktober 1647 heeft Argoli goedkeuring gekregen om het boek te drukken. Zo te zien op de afgedrukte brief van Fransesco Molino, de 99e Doge van Venetië, waar Padova onder viel.
De beschrijving op CataWiki
1st Edition, the odd early annotation, carta rustica , old stains to covers, in folding box, binding with spine partially missing, and also getting detached from the main core. Internally fresh and crispy, and also uncut. 4to, 250 x 180 cm, blank, title page, 10, 587, 2 registrum, blank pp, engraved frontispiece, initials, woodcut geometrical illustrations, missing the engraved plate, woodcut printers device to last leaf, minor marginal foxing, intermittent water staining, first few leaves a bit thumbed, all edges untrimmed, [Riccardi I, 50; Lancaster I, 15174], Padua, Paolo Frambotto, 1648
Object: Boek
Aantal boeken: 1
Onderwerp: Astronomie
Auteur/ Illustrator: Andreae Argoli
Boektitel: Ephemerides… ab anno 1641 ad Annum 1700
Staat: Goed
Publicatiejaar oudste item: 1648
Druk: Eerste druk
Taal: Latijn
Oorspronkelijke taal: Ja
Uitgever: Padua, Paolo Frambotto
Band: Zachte kaft
Afmetingen: 25×18 cm
Het gaat om de volgende afdrukken:
In zijn boek toont Argoli de 3 tot dan toe bekendste wereld systemen: Achtereenvolgens het Geocentrische van Ptolemeus, het Heliocentrische van Copernicus, De tussenvariant van Tycho Brahe die voorzichtig was voor de macht van de kerk en dan als laatste en bijzonder model van Argoli zelf. Deze ‘afdruk’ heb ik van een editie op Google Books. Als het goed is ontbreekt die afdruk dus in mijn exemplaar…
Je ziet duidelijk dat een andere druktechniek is gebruikt (Steendruk, toch gewoon hout blokdruk?) En dat zie je nog beter als je de hele pagina hieronder bekijkt. In zijn systema heeft de Aarde in het centrum haar maan, daaromheen draait de zon en daar weer omheen draaien Mercurius en Venus. De andere toen bekende planeten Mars, Jupiter en Saturnus draaien weer om de Aarde… Complex en zo’n 105 jaar na de Revolutionibus van Copernicus: eigen mening, bang voor de kerk, twijfelend?
Systema Eagyptium
In feite is het systeem van Argoli hetzelfde als het veel oudere systeem van de Egyptenaren en is eerder beschreven door Vitruvius (80-15 b.C.), Martianus Capella (IV-V century), Ambrosius Theodosius Macrobius (fl. V cen.), the Venerable Bede (6732/3-735 a.C.) and more recently Andrea Argoli (1570-1657). In effect in the Egyptian scheme the inferior planets Mercury and Venus revolve around the Sun, thus the Sun’s orbit is the deferent for the two epicycles of Venus and Mercury; the other planets revolve around the Earth. (Bron)
Andere publicaties van Argoli
• Novae caelestium motuum ephemerides ab anno 1620 ad annum 1640, Roma, 1629
• De diebus criticis et Aegrorum Decubitu, Padova, 1639
• Pandosion sphaericum, 1644
• Exactissime coelestium motum ephemerides…1641 ad 1700, Padova, 1648 >>> Deze heb ik dus
• Ptolemaeus parvus, 1652Problemata astronomica, 1652
• Primi mobiliis tabulae ec.Osservazioni sopra la Cometa, 1653
• Ephemerides ab anno 1630 ad annum 1680, Venezia, 1683
Over Andrea Argoli.
Hij werd geboren in 1570 in Tagliacozzo, kind van Ottavio juridisch adviseur en van Caterina Mati. Nog jong ging hij naar Napels om zich te wijden aan de studies van geneeskunde, wiskunde en astronomie. In het begin van de zeventiende eeuw was hij al naar Rome verhuisd, waar hij in 1622 de leerstoel wiskunde behaalde aan de Sapienza Universiteit en deze bekleedde hij tot 1627, toen hij werd vervangen door B. Castelli. De redenen voor de vervanging zijn onbekend, maar misschien waren de hoofdoorzaken de ‘sterke vermoedens’ die ‘in de zielen van de heersers’ werden gewekt ‘door zijn studie van astrologie’, zoals hij in een biografische aantekening zegt, zeker geïnspireerd door de secretaris van de Accademia degli Incogniti van Venetië, waarvan hij deel uitmaakte. Na de vervanging bleef hij nog steeds in Rome, misschien werkzaam in de bibliotheek van de kardinaal – Lelio Biscia, tot 1632, toen hij de uitnodiging van de Venetiaanse Republiek aanvaardde om de taak op zich te nemen om wiskunde te onderwijzen aan de Universiteit van Padua, als opvolger van B. Sovero. De Venetiaanse senaat was zo tevreden met zijn leer dat hij hem de eer van ridder van St. Marcus toekende en zodra het contract van zes jaar afliep, verdubbelde hij zijn salaris, dat nog hoger werd in 1651 en 1656. In 1648 leefde hij nog steeds. ter ere van hem werd een plaquette uitgehouwen in de kapel van de kerk van S. Antonio di Padova, waardoor sommige biografen het mis hadden over de datum van zijn dood, die plaatsvond in Padua op 27 sept. 1657.
Hoewel Ptolemeïsch van nature, was hij gefascineerd door Galilei. In 1635, door Rome aangespoord om tegen hem te schrijven, “gaf hij een antwoord waardig van een virtuoos, van een dienaar van deze prins en van de achting die moet worden gemaakt van V.S.” communiceerde F. Micanzio aan Galileo. Tegelijkertijd vertrouwde hij Micanzio toe dat hij een verhandeling had geschreven over het systeem van de wereld, waarin hij slechts één beweging aan de aarde toeschreef, maar hij vreesde “pech te ontmoeten”; de verhandeling is nooit gepubliceerd en er is geen nieuws over de inhoud en het lot ervan.
Hij genoot grote bekendheid onder zijn tijdgenoten vanwege zijn eruditie en kwaliteiten van karakter en menselijkheid. Hij was een onvermoeibare samensteller van efemeriden, zeer bekend en geraadpleegd in zijn tijd, hoewel niet vrij van fouten. Hij schreef een verhandeling over geneeskunde en een andere over Ptolemeïsche astronomie met elementen van astrologie (Pandosion sphaericum, Patavii 1644), nu alleen van historisch belang.
Maar de ware passie van Argoli het was gerechtelijke astrologie. In 1639 publiceerde hij het eerste werk, waarin de inhoud werd gemaskeerd door de titel, De diebus critis et de Aegrorum decubitu libri duo (Patavii 1639): het is een verhandeling over medische astrologie, waarin de onderwerping van de interne en externe delen van lichaam naar planeten en sterrenbeelden; horoscopen van opmerkelijke persoonlijkheden alle doden, pausen en koningen, prinsen en kardinalen worden ook gegeven. Een soortgelijk werk, maar niet specifiek medisch, is het eerder genoemde Ptolemaeus parvus, meerdere keren herdrukt in de loop van de eeuw, voorafgegaan door een voorwoord waarin astrologie wordt verheven en er wordt beweerd dat het geen kerkelijke wetten schendt of de vrije wil ontkent, omdat de hemel “est sicut liber omnia futura in se scripta continens”, die God echter kan vernietigen of variëren zoals hij wil. De twee verhandelingen zijn documenten van de verspreiding van astrologie in de 17e eeuw. (Bron)
Doorverkocht?
Ik vond hetzelfde boek te koop een jaar geleden bij LiveAuctioneers; het boek werd niet gehaald omdat de minimale prijs niet werd geboden. Het boek heeft exact dezelfde beschrijving als mijn boek. Tekst gekopieerd of ben ik de volgende koper? Dan is het van Berlijn, via Engeland nu in Nederland terecht gekomen.
Naslagwerk
De Nederlandse astronoom Dirck Rembrantsz van Nierop refereert naar het naslagwerk van Argoli, gebruikt als basis voor zijn boek Nederduytsche astronomia uit 1658:
Dirck Rembrantsz van Nierop (Nieuwe Niedorp) to Bagge Wandel (Arendal), [after 3 February 1664]
Wat UE schryven aangaat welke van my ontfangen is op den 3 February Nieuwe Styl en dat is, gy begerig zynde om eenig berigten de ☽ op en ondergang van my te bekomen waar toe ik UE hope te voldoen, dat voor eerst dient bekend te wesen de Maan plaatse van dag tot dag, en dat in lengte en breete, welke gevonden zoude konnen worden volgens myn Nederduytsche Astronomia: maar alsoo dit met groote moeyte zoude moeten vinden, zoo mag men hier toe een Ephemerides (dat zyn bereekende dag tafels) gebruyken, welke een van Andrea Argolius te bekomen is, loopende tot den Jaare 1700 toe, en daar voor omtrent 6 Ryxdaalders. (Bron)
Andere edities
Nu wordt het interessant: omdat het een tijdelijke noodoplossing lijkt die pagina 15, ben ik eens verder gaan kijken en heb vele andere edities bekeken op Google Books. Hier enkele interessante bevindingen.
Links
• Wikipedia over Andrea Argoli ENG, ITA
• The Galileo Project over Argoli
• Gebruikte planeetsymbolen uitgelegd
• Het volledige boek op Google Books > Net als in mijn boek ontbreken hier de twee illustraties van de Maan na pagina 22 (op een ongenummerde eigen pagina)
• Uitleg over efemeriden op Wikipedia
• Verhaal over de ‘bijzondere’ frontispieces van Argoli’s boeken
• Argoli op encyclopedia.com
• Boeken van Argoli in Universiteitsbibliotheken Padova
• Boeken van Argoli op WorldCat
• Boeken van Argoli op Archive.org
• Argoli op Italiaanse Tech-encyclopedie Treccani
>>> Ga terug naar het overzicht van alle boeken
Over Andrea Argoli
Over Andrea Argoli (Bron ), Via Google Translate uit het Italiaans:
Andrea Argoli, geboren in Tagliacozzo in 1570, kwam uit een illustere familie die in die jaren veel karakters aan de kerk en aan wapens gaf, evenals tot wetenschap, literatuur en diplomatie. Nadat hij zijn literatuurstudie had afgerond, verhuisde hij al op jonge leeftijd naar Napels zich toeleggen op de studies geneeskunde, wiskunde en astronomie. Hier verbleef hij lang voordat hij naar Rome verhuisde, waar hij docent wiskunde werd aan de Wijsheid. In Rome genoot hij de bescherming van kardinaal Bixia die binnenviel zijn rijke bibliotheek. Daarom, na het behalen van de leerstoel wiskunde in 1621, de het bleef bestaan tot 1627 toen het werd vervangen door B. Castelli. De redenen voor de vervanging worden genegeerd, maar misschien was de belangrijkste oorzaak de achterdocht die door zijn studie in de hoofden van de heersers werd gewekt van astrologie, zoals hij in een biografische aantekening zegt, zeker geïnspireerd door Argoli zelf, de secretaris van de Accademia degli Incogniti in Venetië, waarvan de Abruzzo-wetenschapper deel uitmaakte. Inderdaad voor hen hij leed zo veel vervolging dat hij tijdens zijn studies niet veel rust kon genieten. Na vervanging, Argoli bleef nog tot 1632 in Rome, misschien wel verantwoordelijk voor de bibliotheek van kardinaal Bixia hij accepteerde de uitnodiging om naar de Venetiaanse Republiek te verhuizen, waar de Senaat hem de middelen gaf om dit te bereiken zijn astronomische waarnemingen.
Hier nam hij de taak op zich om wiskunde te onderwijzen aan de Universiteit van Padua, als opvolger van B. Sovero in de leerstoel die hij eerder ook was geweest door G. Galilei. De Venetiaanse senaat was zo tevreden met zijn leer dat hij erdoor werd geëerd ter ere van de ridder van San Marco en na het contract van zes jaar verdubbelde hij zijn salaris, meerdere keren later verder toegenomen. Nadat hij hersteld was van een ernstige ziekte, trok hij zich de laatste tijd terug bij de conventuele franciscanen en kleedde hij zich de jurk. Hij stierf in Padua in 1657 en werd hier begraven in de Basilica del Santo, waar hij sinds 1648 was heeft het monument gebeeldhouwd met het opschrift dat hij zichzelf dicteerde. Argoli stond onder tijdgenoten bekend om zijn eruditie en karaktereigenschappen en van de mensheid. Zijn geschriften waren talrijk, hoewel verschillende manuscripten bleven en omarmd de enorme hoeveelheid kennis en onderzoek die de wetenschapper uit Tagliacozzo op zo’n manier deed geketend en controversieel.
Onder zijn eerste publicaties vinden we de astronomische problemen van driehoeken die worden aangetoond door middel van de borsten, raaklijnen en secants en met vermenigvuldiging zonder deling (1604), de tabellen van het eerste meubelstuk, waarmee de 44 weelderigheid van de ouden, de richtingen zijn heel gemakkelijk samengesteld (1610), waarin de tabellen waren bijgevoegd van standpunten, en de verhandeling over medische kunst, en observatie over landbouw en de kunst van het varen (1621). Zoals je al kunt raden, variëren zijn geschriften van wiskunde tot astronomie, van astrologie tot geneeskunde, die bijna elke tak van kennis betreft. Toen hij naar Rome verhuisde, begon hij de zogenaamde Ephemerides te schrijven, dagboeken die ze bevatten astronomische waarnemingen volgens het Copernicaanse systeem, bekend en geraadpleegd in zijn tijd, hoewel niet vrij van fouten. Hij was een onvermoeibare samensteller hiervan, te beginnen met de Ephemerides van de moties hemels tot de lengtegraad van Rome van 1620 tot 1640 (1629), ondersteund door de Prutenische tabellen en congruent met die Daniche, Rodolfine en Ticoniane, en van de efemeriden van de beweging van de zon van 1621 tot 1624 (1623). Daarin illustreert Argoli een nieuw systeem (fig. tegenover), bedacht in de wens om het Copernicaanse zonnestelsel te verzoenen met de Ptolemeïsche. De inleiding tot de Ephemeriden zelf is een meesterwerk van eruditie waar ook wordt onthuld dat de auteur een Ik vond Grieks, Hebreeuws en Latijn. Andere Ptolemeïsche Efemeriden, Copernicane en Ticoniane werden door hem samengesteld en beschreven de moties hemels tot 1660. De Isagoge daarentegen bevat de canons volgens de voorschriften van de astrologie. In zijn bedoelingen dit werk vertegenwoordigde een inleiding tot de theorie van astrologen.
Zijn belangrijkste werk is het Pandosion Sphaericum (fig. Opposite), een verhandeling van Ptolemeïsche astronomie gepubliceerd in Padua in 1644 en, met aanvullingen, heruitgegeven in 1653. De Pandosion is een volledige verhandeling van hem astronomische, kosmografische, meteorologische, trigonometrische doctrines en metrische gegevens, evenals elementen van astrologie. In Pandosion, de wiskundige-astronoom uit Abruzzo, pakt het probleem aan afbakening en definitie van het concept van astronomie, van universum en gaat dan verder met de bespreking van de kosmische “elementen”, goden meridianen, parallellen, planeten, andere werelden, kritieke dagen (de Hippocratisch-Galenische invloed vermengt zich hier met de interpretatie astrologisch) en andere onderwerpen. Een ander opmerkelijk werk, hoewel nu alleen van historisch belang, is de Ptolomeus parvus, a commentaar op de vier Ptolemeïsche delen met de Griekse en Latijnse tekst, die in de loop van eeuw. Het wordt voorafgegaan door een voorwoord waarin astrologie wordt verheven en er wordt beweerd dat het niet in strijd is met kerkelijke wetten, noch ontkent het de vrije wil, omdat de hemel ‘is als een boek dat alles in zich bevat geschreven over de toekomst ”, die God echter naar believen kan vernietigen of veranderen. De twee bovengenoemde verdragen het zijn documenten van de verspreiding van astrologie in de zeventiende eeuw. 45 Deze werken werden als zeer nauwkeurig beschouwd, meer nog dan de werken van dat in het algemeen waren genre, en zijn vindingrijkheid werd geprezen omdat hij had geprofiteerd van de meest gekozen boeken in de kardinaalsbibliotheek Bixia, waar hij gratis toegang toe had; dus het feit dat het de leerstellingen had gefaciliteerd, werd ook geprezen door Ticone. Hoewel Ptolemeïsch, was het gefascineerd door G. Galilei. In 1635, door Rome aangespoord om tegen hem te schrijven, gaf hij in plaats daarvan een antwoord dat Micanzio aldus aan Galileo meedeelde: ‘waardig van een deugdzame, van een dienaar van deze Prins en van de achting die van V.S. gemaakt moet worden. ”1 Tegelijkertijd vertrouwde hij toe dat hij een Toespraak over het systeem van de wereld, waarin hij slechts één beweging aan de aarde toeschreef, maar vreesde ‘elkaar te ontmoeten’ pech ‘waarvoor het nooit is gepubliceerd en er is geen nieuws over de inhoud en het lot.
Hij raakte geïnteresseerd in de euclidische theorie door commentaren te schrijven zoals het boek over de problemen van Euclides bleek op verschillende manieren, zelfs met hiaten en Euclidis, door hem meerdere keren genoemd onder zijn niet-gepubliceerde werken, maar nooit gepubliceerd en vervolgens verspreid. Onder zijn vele werken van wiskundige en astronomische aard (het is de moeite waard eraan te denken dat bij hem Ephemerides had ook een soort medische astronomie opgericht) is er ook een verhandeling over geneeskunde, in waarvan de algemene inhoud werd gemaskeerd door de titel Twee boeken over kritieke dagen en de decubitus van de zieken, die twee edities kende in Padua in 1639 en 1652 en als een van de meest werd beoordeeld door P. De Castro
noodzakelijk voor een geleerde arts. Veel van de inhoud van dit werk is inmiddels verouderd of, die echter niet in aanmerking worden genomen door de richtlijnen van de huidige geneeskunde, zelfs als van prognostische aard (aanwijzingen die moeten worden getrokken op basis van de decubitus van de patiënt), zijn grote interesse. Opvallend is echter de diepgaande, brede eruditie van de auteur, die beweegt vakkundig en zelfverzekerd tussen het voortreffelijke Hippocratische thema van het onderwerp en de historische en literaire verwijzingen, onder de meningen van de Alessandrini, van Galeano, Avicenna, Alberto Magno en vele andere artsen uit de ene kant en de opvattingen van astrologen en filosofen aan de andere kant. Het werk gaat vervolgens gepaard met een reeks schema’s
medisch-astrologisch, wiens zorgvuldige studie nog enkele aandachtspunten zou kunnen opleveren, waarin ja theoretiseert de onderwerping van de interne en externe delen van het lichaam aan de planeten en de sterrenbeelden.
Ik ben eindelijk gezien de horoscopen van opmerkelijke persoonlijkheden allemaal dood, pausen en koningen, prinsen en kardinalen. De hedendaagse aanwezigheid, nog steeds in de zeventiende eeuw, van astrologische interesses hoeft niet te verbazen astronomen met medische interesses. De link tussen astrologie en geneeskunde, zo intens en werkzaam in de eeuw vorige was niet gemakkelijk te smelten. Een titel van grote trots komt voor Argoli vanwege het feit dat hij daarin met zijn speculatie is binnengekomen “Filosofie van cirkels”, een gedachtegang die invloed heeft uitgeoefend, in zekere zin doorslaggevend, op W. Harvey’s ontdekking van de cirkelvormigheid van bloedbeweging en hijzelf was een van de meest gezaghebbende aanhangers van de nieuwe opvatting van de Engelse wetenschapper. De perfecte naleving van Argoli aan de 1 G. Galilei, The works, ed. naz., XVI, Florence 1905, p. 256. harveyana scriptie, richt zich allereerst op een zeer belangrijke passage uit het Pandosion Sphaericum waarin een hoofdstuk is specifiek gewijd aan circulaire bewegingen van bloed. In deze vervlechting van nieuw en van oud, wat de Pandosion blijkt te zijn, past de illustratie van de bloedsomloop bij natuurlijkheid, zelfs als het een paar jaar eerder is bedacht, aangezien sommige van de fundamenten al waren gevormd materie voor wetenschappers eeuwenlang. Dat de neiging van de Abruzzese arts en wiskundige voor “cirkelvormige bewegingen” niet ontwaakte vraag me af, ook al woont hij 20 eeuwen verwijderd van Aristoteles, die hij onder de bewegingen herkende de cirkelvormige en de rechte2 zijn eenvoudig, dit hangt af van het feit dat de Paduan-omgeving er nog middenin zat 17e eeuw, geïmpregneerd met aristotelisme.
Tot slot, onder de meer strikt wiskundige studies en onderzoeken, moet worden opgemerkt dat Argoli, net als hijzelf hoogtepunten in Ferdinando Keefer’s Histoire de l’astronomie (Parijs 1879), wist hij hoe hij alle trigonometrische bewerkingen tot een eenvoudige optelling 10 jaar voordat de logaritmen werden ontdekt. Tegenwoordig herinnert zijn geboorteplaats hem met een plein en een naar hem vernoemde kleuterschool. Andrea Argoli vertegenwoordigt, zoals Premuda [4] beweert, een symbool van “die nederigheid die erachter ligt aan het ijverige en vruchtbare werk van de generaties van Abruzzo ‘evenals een illustere vertegenwoordiger van die’ verschillende Abruzzese karakters uit het verleden, weinig bekend en vice versa zeer vruchtbaar in hun bedrijvigheid wetenschappelijk, vaker origineel “.
