De ontwikkeling van onze taal door de eeuwen heen, een mooi fenomeen. Hoe ouder het boek, des te meer je je moet concentreren om het te kunnen lezen. De s die er als een f uit ziet bijvoorbeeld, en de gekalligrafeerde (hoofd)letters zijn ook niet altijd even duidelijk. Ik heb wat boeken over astronomie op een rijtje gezet.
Dit valt mij al snel op:
– De titelpagina’s worden steeds soberder
– Het lettertype wordt steeds beter leesbaar
– De schrijfwijze wordt steeds meer herkenbaar als van ‘nu’
Enkele mooie voorbeelden: fondamentale, starrekunst, zee-vaert, beschryven, hooghgheboren, lighamen, filozoofische, Nederlandsche…
Hieronder ruim 400 jaar boeken en dan van elk voorbeeld het titelblad (dat al een goede indruk geeft) en een stukje van het voorwoord.