Italie komen we graag, de bergen van Zwitserland en Oostenrijk trekken ons ook enorm, maar gewoon met de oude Eriba naar Het Zwarte Woud, Cadzand of Hummelo is ook echt allemaal prima. Maar nu de kids ouder worden en hun eigen plan trekken, gingen we nog een keer samen op vakantie, op avontuur zelfs, naar Costa Rica. Nogal eenmalig dus, tenzij de Staatsloterij de kas weer aanvult… Maar als we gaan gaan we goed, anders beter thuisblijven. En dus met de dikke 4×4 van noord naar zuid en van oost naar west. We beginnen aan De Caraïbische Zee en eindigen aan de Stille Oceaan. Onze route:
Let op: Dit is het langste reisverslag dat ik ooit maakte (alhoewel die van de Maya Route met veel video ook niet gering is) Wil je dit echt zien dan wordt het even flink scrollen, of gewoon even rustig voor gaan zitten. Liefst op een groter scherm van een iPad, laptop of monitor, dan zie je hem zoals ie bedoeld is. Bij een serie foto’s kun je klikken voor een vergroting en dan bladeren voor optimaal kijkplezier. Waarom zo uitgebreid? Omdat dit vooral voor mezelf is en de vervanger van het fotoalbum van vroeger. Altijd alles bij de hand. ‘No apologies, this is me‘
Welke hoogtepunten kun je in dit reisverslag verwachten?
Geen familiekiekjes op het InterWeb, puur een reisverslag over de hoogtepunten tijdens ons avontuur:
San Jose
We vlogen van Amsterdam naar Houston en 2 uur later weer door naar San Jsee, de hoofdstad van Costa Rica. Allemaal keurig verlopen met United Airlines, maar al met al is een reisdag van 22 uur van deur tot deur gewoon tering lang. We kwamen laat aan in het keurige hotel en hebben daar heerlijk op het dakterras gegeten en onze eerste cocktails gedronken, daar na vroeg naar bed want om 06:30 werden we al weer opgepikt…
Tortuguero
De reis ernaartoe
Aanvankelijk hadden we een iets kortere reis, maar als we dan toch uit gingen pakken, dan ook naar de zeeschildpadden in Tortuguero dacht Dominique en dat werd onze eerste stop. Geen moment spijt van, bijna net zo gaaf als toen we dik 20 jaar geleden de Gorilla’s in Oeganda konden zien. Machtig mooi dat je dat als gezin mee mag maken. Per luxe bus vertrokken we naar Guapiles voor ontbijt en daarna door naar de boot. De weg naar de opstapplaats Caño Blanco, waar we op de boot gingen was al prachtig. Deels over goede wegen, en deels over hobbeldebobbelwegen omdat ze hier vanalles starten, maar niets af maken… De laatste 45 minuten continue tussen de bananenplantages
Alleen per boot bereikbaar
Deze eerste booottocht was al prachtig. Alle koffers en alle mensen in de boot en vervolgens met 50 a 60 km per uur richtig het dorpje Tortuguero midden in het natuurgebied Tortuguero National Park. Je kunt er alleen per boot of vliegtuigje komen.
Nationaal Park Tortuguero
Het is hier verschrikkelijk groen, zo groen dat je alle kanalen waar we gevaren hebben niet eens kunt zien… Wij verbleven in de Evergreen Lodge, een prachtig complex en alles moest dus per boot: de jungle in, het dorpje verkennen en s’nachts naar de schildpadden. (Die vonden ze voor ons halverwege het vliegveld dat je bovenop de Google Maps screendump ziet.
Evergreen Lodge
Hier was het goed geregeld: Goede Wifi (Bottom of the Maslov Pyramid), 2 dagen vol pension met goed eten, vriendelijk personeel en alles heel goed georganiseerd ! We sliepen in deze hutten op palen (en dat was maar goed ook, er is zo ontiegelijk veel regen gevallen in – de naam zegt het al – het regenwoud…) De kids hadden een eigen hut deze keer: 5x samen op 1 kamer, 5x in aparte kamers/lodges.
De Boot Safari
Weer vroeg op: 05:30 bij de boot om de natuur wakker te zien worden. We hadden gekozen voor wegwerp regenjasjes: foute keuze ! Wel gruwelijk gelachen want we waren nat tot op het bot. Niet koud dus eigenlijk geen probleem. Op zich al vanalles moois gezien op deze eerste echte dag in de jungle.
Echt een regenwoud met veel regen en nog weinig zon zo vroeg in de ochtend:
De eerste vogel die we tegen kwamen was meteen een mooie: de Roseate Spoonbil
Het doodshoofd aapje (White faced capuchin monkey): ook gewoon te zien bij de Evergreen Lodge
Kei mooi die andere vogels, maar ik kwam toch vooral voor de toekan, papagaai en kolibri. Maar deze zijn ook alvast mooi 😉
Sprinkhanen: toch bijzonder op dit formaat en zo dichtbij…
Een klein hagedisje, die kom je hier overal tegen, tot in de badkamer toe. Toch leuk.
De toekan is al wel gespot, maar nog niet mooi vastgelegd. Alle foto’s op mijn site / dit blog zijn zelf gemaakt door mij of ons gezin, ten zij anders vermeld. Verderop nieuwe kansen voor betere foto’s van deze bijzondere vogel.
Meerdere leguanen gezien, waaronder die schattige kleine Jesus Christ Lizzard die over het water kan lopen. Mooi felgroen, maar zo snel dat ik hem hier nog niet vast kon leggen. De grotere jongens (nu met nog minder kleur) bleven goed stil liggen:
Apen zaten ook ‘gewoon’ bij de Evergreen Lodge, die lag namelijk midden in de jungle. Onderweg tijdens de tocht zagen we deze Spider Monkey’s. Die rechtse in het onderste rijtje studeert voor filosoof.
Kaaimannen: dit was een jonkie bij de oever van zo’n anderhalve meter lang.
Wat zou dit zijn? Het zijn de kleinste zoogdieren van dit regenwoud: de ‘huppeldepup’ vleermuisjes. Vier op een rij !
Het dorpje Tortuguero
We moesten meteen denken aan het eilandje Caye Caulker bij Belize waar we in 2001 verbleven. Een straatje met krakkemikkige winkeltjes en eettentjes. Leuk om even doorheen te lopen (omdat het droog was) en weer even wat cocktails te proberen, maar geen doel op zich…) Bij die laatste hebben we – met mooi uitzicht op het water – even een drankje gedaan. Dat klinkt niet: We hebben er een heerlijke cocktail gedronken !
Naar de schildpadden
De hoofdreden voor deze uitgebreidere reis was het mee kunnen maken van het eieren leggen van de groene zeeschildpad. Voor 46$ de man gingen we wederom goed georganiseerd en streng gecontroleerde excursie naar het 35 km lange strand waar deze schildpadden van Julie tot september hun eieren komen leggen. Streng om dat er geen camera mee mag, geen smartphone of GSM, geen paraplu, geen felle kleren, geen zaklamp. Er wordt voor je bepaald welk tijdslot je krijgt (20:00 of 22:00 uur) en welk vak van het strand je op mag. Rangers hebben de schildpadden al gespot en de gidsen nemen ons mee: die hebben goede ogen want die doen alles zonder zaklampen…
Wij hadden geluk dat het eindelijk gewoon droog was. We zagen een schildpad haar eieren leggen in een door haar gegraven gat: we zagen de eieren gewoon vallen. Ook zagen we verderop een andere schildpad die alweer haar nest aan het dichtgooien was en weer vertrok naar de zee: het hele proces kunnen zien dus. Wat ik niet wist is dat die beesten 130 tot 150 cm groot zijn en dus was het gat waar ze in zaten zeker 150×150 cm: er werd hard gewerkt en de aanstaande moeder was dan ook regelmatig te uitgeput om door te graven. Onderstaande foto’s heb ik dus niet zelf gemaakt maar van Google getrokken: deze selectie laat het beste zien wat wij als gezinnetje die nacht mochten meebeleven. Super bijzonder dat dat kon en zeker de moeite waard om naar Tortuguero te gaan dus. Bijna net zo indrukwekkend als ons bezoek aan de Gorilla’s in 2002 in Oeganda.
Vroeger waren de eieren en de schildpadden een lekkernij en helaas gaat het nog steeds niet altijd goed (er wordt de hele nacht door rangers gepatrouilleerd). We vonden een geplunderd nest (met 80 tot 100 eieren) en konden zo een leeg ei meenemen. Het is een leerachtig materiaal. De andere drie foto’s komen dus van Google. Om hun kansen te spreiden komen de schildpadden 4 tot 10 keer het strand op met steeds 22 dagen ertussen, met een nieuwe lading eieren.
Het prachtige briefgeld van Costa Rica
1000 colones is ongeveer 1,65 euro, dus netjes dat ze daar nog een briefje voor maken
Puerto Viejo de Limon
Een lange reisdag
We moesten natuurlijk eerst weer per boot de jungle uit, en daarna met de boot naar de bewoonde wereld: Guapiles. Daar stond de huurauto voor ons klaar, een flinke jongen: Toyota Fortuner. Toen nog 2,5 uur rijden en dus was het einde middag voor we aankwamen. Gelukkig hadden we een heerlijke zak verse lychees voor onderweg.
Escape Caribeno
Onze derde bestemming was helemaal onder aan de grens bij Panama: Puerto Viejo. We zagen meteen vanalles en dus later pas even huisje ‘inrichten’ en daarna prima gegeten bij het prachtige Escape Caribeno zelf. Het is een klein reggae dorpje met was mooie stranden in de buurt (Cocles en Punta Uva) Helaas was het hier op onze tweede dag net zo regenachtig als in Tortuguero (ligt ook maar 200 km lager of zo) en dus hebben we de omgeving per auto verkend. Ook hier weer een prachtig verblijf met 17 bungalows van een jonge italiaanse eigenaresse die ons in op de eerste avond heerlijk eten voorschotelde. Prachtig hoe het houten plafond over gaat in de wand op de foto rechtsboven.
Niet echt zwemweer hier, en da’s jammer, want het zwembad bij het restaurantje zag er heerlijk uit… De werkmannen hadden dorst en plukken zo een verse kokosnoot uit de boom. Ik wilde alleen een foto maken, maar natuurlijk moest het hele gezin toen even proeven van het kokoswater en het nog zachte vruchtvlees.
Buiten zagen we meteen hagedisjes, groene pijlgifkikkertjes en kolibri’s. Dat kleine scheetje rechtsboven zat in de badkamer. En linksboven kijkt netjes in de camera 😉 Een paar hebben we al vast kunnen leggen. Evenals de duidelijk herkenbare vleermuizen die aan het dak van onze veranda hingen.
Hier komt ie wellicht veel voor, mar voor Nederlandse begrippen is het een bijzondere. Hij zat op het pad naar het huisje op ons te wachten.
Het dorpje Punto Viejo
De bedoeling was gaan snorkelen bij Punta Uva, of desnoods zwemmen bij het huisje en hoewel het droog was, was het niet echt zwemweer… Daarom het dorpje gaan verkennen. Bijzonder allemaal…
Grappige ‘Tent’: HotRocks
Dit was een aparte tent, letterlijk want hier kan alles en dus was het gewoon een tent. Niet af te sluiten dus elke nacht bewaking regelen lijkt me… Er hingen schommels om in te zitten, diverse zitgelegenheden (Zoals Theo Maassen zou zeggen), en een mooie kaart met echt goede versies van de cocktails en heerlijk eten. Nou weet ik dat er tijdverschil is, maar zoveel als op de laatste twee foto’s nou ook weer niet… Schaatsen in Tialf??? 🙂
Restaurant Koki Beach
De bedoeling was om terug te gaan naar HotRocks, maar het was druk en de band speelde wat hard om te eten. Daarom terug naar Koki waar we tijdens de wandeling al een oogje op hadden laten vallen. Andere prijsklasse, maar daar was de kwaliteit dan ook naar. Prachtig aangeklede en leuke sfeer.
Prachtige bloemen
Speciaal voor mama leggen we natuurlijk ook alle mooie bloemen vast. Het gewoonste bloemetje is wel een lief klein kusmondje…
Sarapiqui
Bij aankomst met de koffers in de hand werden we opgewacht door deze Orange Blue Poison Dart Frog. (Blue Jeans Frog)
De vogels van Sarapiqui
Wat een tussenovernachting leek, blijkt nu een hele mooie bestemming te zijn door de natuurlijke ligging van de lodge. Alle foto’s hieronder zijn op de locatie Salva Verde gemaakt. Er is een educatief centrum bij en je kunt zelf 2 korte trails lopen. Aan de overkant van de hangbrug is het afrekenen, daar mag alleen de gids je mee naartoe nemen. Andere gasten hadden ook al slangen gespot.
Toekan, de broer van Wim Kan.
Hier kwamen we onder andere voor: hoe hoger ze zitten hoe lelijker de foto, door het enorme tegenlicht: het zijn dan net zwart-wit foto’s. Maar gelukkig zat er deze keer ook een mooi in het zonnetje. Nog wel wat ver weg.
Een lief neusbeertje
Hij was niet bang en kwam heel schuw toch wat dichter bij. Senna had hem gespot en voor haar was hij niet bang,
Deze leguaan was wel een meter lang.
Oh ja, hier zitten we: Foto’s vanaf de hangbrug. En een foto van onze fraaie lodge op hoge poten zodat we rechtstreeks de natuur in kijken.
De Chocolade tour !!!
Onmisbaar voor ons gezin en dus geboekt. We waren de enigen die ochtend en dus alle aandacht. Zeer de moeite waard, mooi verteld met sustainability in het achterhoofd. En het hele proces zelf doorlopen en onze eigen chocolade gemaakt, gemengd en geproeft.
Toekan mooi vastgelegd
In het chocoladebos zat een Toekan die dichtbij zat én lang bleef zitten terwijl ik steeds dichterbij kwam. Prachtige foto’s deze ronde van een bijzondere en kleurrijke vogel van formaat.
De trucks in Costa Rica
De ene nog mooiere en kleurrijker dan de ander. Een hele kleine selectie (die me steeds aan Cars doet denken)
La Fortuna / El Arenal
Ananas is hier zo lekker
Onderweg naar onze 4e bestemming kwamen we weer langs een ananas veld, en nu toch maar eens even gestopt: vanaf de weg zie je namelijk geen enkele ananas, maar nu weet ik hoe het zit. De ananassen zitten diep verstopt tussen de sprieten. Hier een paar nog mooi klein met de bloesem eraan en een die helemaal volgroeid is. In Nederland zijn ananassen van bitter van ‘afdronk’ door gif, conserveringsmiddel of transport. Hier zijn ze zo heerlijk zoet en sappig, niet te geloven !
Catarata Lodge in la Fortuna
Weer een prachtig klein parkje aan de voet van de nog actieve vulkaan El Arenal: rechts in de wolken op de onderste foto. (Buitenkant huisje staat er niet zo mooi op als ie is…)
Hotsprings Termalitas
Dit vulkaangebied staat bekend om haar hotsprings, dus dat was een van de eerste activiteiten: mooi einde dag met licht, én donker: 6 baden met verschillende temperaturen in een aparte omgeving. Naderhand heerlijk Caribisch gegeten bij La Caribena in La Fortuna, met onder ander Mahi Mahi, Rasta Pasta, Fajitas en Quesedilla’s. (Zie kopje eten)
Souvenir Megastore
Alles wat een souvenirtje niet zou moeten zijn (massa) was hier te vinden… Daarom expres even gestopt om te kijken wat het aanbod dan wel niet was… De keuze was reuze, maar precies wat je niet wil… Bijzonder.
De Kolibri, met geduld ‘gevangen’
De kolibri is lastig vast te leggen, zeker in vlucht met tig duizend vleugelslagen per minuut. Rustig op het bankje voor het huisje gaan zitten heeft geholpen ! Eerst in vlucht en daaronder in ruststand.
El Arenal
De vulkaan op, een klein stukje dan. Een kilometer of 5 gelopen aan de voet van de actieve vulkaan El Arenal, waar we op zoek gingen naar lava gesteente van de laatste uitbarsting van 1992. En mooi uitzicht op het meer vanuit een drone van een Amerikaanse jongen die dat meteen wilde delen. Morgen rijden we helemaal om het meer heen op weg naar Monte Verde.
Hagedis
Hoe heet deze? Mooi is ie in ieder geval, een ook een maatje groter dan we tot nu toe zagen. Het is een Blue Taled Shink Lizard.
Een flinke ‘Rat snake’ slang
Finn liep voorop en werd geattendeerd op een slang. En niet zomaar een, hij was zeker 2,5 meter lang en op zijn dikst een cm of 8. Een lokale brandweerman die daar omgevallen bomen aan het ruimen waren wist dat het geen giftige was. oooh, dan. Het is een Rat Snake en kan 3 meter worden, hij was al een eind op weg naar die lengte.
Een mooie drone achtige Libelle…
Naar de waterval
500 treden af en ook weer op. Volgens de receptioniste van ons huisje het hoogtepunt van deze (nogal) toeristische plek. De vulkaan en de hotsprings negeert ze dan even denk ik. Op zich aardig, maar niet gruwelijk spannend. Wel hoog, dus…
Hele gave kikkertour
Het was een van de voordeligste excursies die we konden doen, maar man man man, wat hebben we veel gezien. Lange kleren aan ivm met alle giftige beesten die we gingen zien en dat bij een luchtvochtigheid van 110% was niet te doen, maar wel genoten van al het bijzondere dat zo’n gids dan wel ziet en wij al dagen voorbij lopen 😉 Er was er een bij die hij zelf ook maar heel af en toe zag: toen maakte hij zelfs een foto. De namen weet ik helaas niet meer allemaal, de gids heeft ze wel genoemd: Masked Tree Frog, Mexican Tree Frog, Hourglass Tree Frog, Red Eyed Leaf Frog, Brilliant Forrest Frog, Central American Bullfrog (baby), Pigmee Rain Frog, Common Ding Frog, Bullfrog. De eerste is weer de ‘Blue Jeans Frog’ de de laatste een hele bekende in Costa Rica: De Red Eyed Leaf Frog. Het viel niet mee om ze in het donker vast te leggen; als ze dichtbij genoeg zaten werkte de iPhone beter dan de dik 10 jaar oude Nikon DSLR camer.
Niet alleen kikkers gezien, maar ook de nodige giftige slagen… De Boa Constrictor (linksboven) was een flinke, maar die zijn niet zo heel spannend voor de mens, bij de kleintjes moesten we opletten (ik kwam te dichtbij voor een goede foto) die zijn zeer giftig. Finn had de Costa Rica Coral Snake mooi vast kunnen leggen met zijn zwart-bruin-gele ringen. Op de twee foto’s rechtsboven de Jumping Pit Viper.
Voor de gezelligheid waren er ook vele giftige spinnen, de grootste was de Tarantula van een cm of 12. Ook hier zijn de kleintjes echter niet te onderschatten…
En er was nog meer te zien natuurlijk: Midden onder de Bullet Ant van zo’n 2 cm, die de pijnlijkste steek van het regenwoud heeft, vertelde de gids.
De typische Costa Ricaanse huisjes
Verschillende stijlen en verschillende niveau’s van beveiliging: hout en ijzer, of toch gewoon steen met dakpannen. We hebben vanalles gezien.
Monte Verde
De groene berg: we zitten hier op 1600 meter hoogte en daardoor is het hier frisser: met dik 20 graden nog altijd prima en wel fijn voor de afwisseling even. Wat hebben we ‘eventjes’ gelachen om er te komen: eerst 70 km slingerend de bergen op en af, maar de laatste 40 km mwas de teer op of zo en waren we opeens blij met die dikke 4×4. 3 uur gedaan over 111 km en nu snappen we waarom. Wel mooi om de nevelwouden waar we voor kwamen te zien verschijnen. Dit is dé plek om een wandeltocht over de hangbruggen te maken en Selvatura is dan weer de mooiste aanbieder: we gaan het zien en hopen al lopend tussen de boomtoppen mooie beesten te spotten: de luiaard willen we vooral nog wat beter kunnen zien. Maar er is ook nog een kans bij Manuel Antonio…
Monte Verde Country Lodge: Lodge ??? Het huisje is deze keer wat minder, prima, maar past niet in het rijtje bij de rest. Een gehorige ‘hotelkamer’ in een klein complex. Niets mis mee, maar zonder enige smaak ingericht; blauw-wit licht en een wat steriele inrichting. Maar gelukkig komen we niet voor de huisjes.
Canopy tour over hangbruggen
Volgens het reisvoorstel is de Canopy Tour het mooiste in La Fortuna of MonteVerde, we kozen voor de laatste. Veel Amerikaanse toeristen (Maar meer Nederlanders, echt ongelofelijk), en dus ook Amerikaanse prijzen, maar hier zijn we voor gekomen: We kozen voor Selvatura, keurig geregeld daar. Wat we niet wisten is dat je op die hoogte weinig beesten ziet. We zitten hier op 1600 meter hoogte en het is at frisser (22 graden) en vooral vochtiger (nevelwoud) en dus minder dieren. Het zicht van bovenaf en in de boomtoppen is echter geweldig. Foto’s van gebergtes en natuur komen nooit over, maar ik plaatse de foto’s toch even. Opklikken voor groot formaat ! (La Fortuna / El Arenal biedt ook mooie hangbrug tochten, daar dus wellicht meer kans op dieren: het afwegen waard)
We konden bij Selvatura ook naar de vlindertuin, een enorme (oude zeppelin?) hal van zeker 100 meter lang. En de gids was geweldig. Heel mooi interactief uitgelegd en veel gezien.
Prima gegeten
Alles geprobeerd, meestal heerlijk ! Ontbijt was steeds geregeld, maar dat wil wel zeggen dat er in 3 weken nog 40 andere maaltijden georganiseerd moeten worden… Maal 4 personen dus potentieel staan hieronder 160 plaatjes van lekkers… Dat hebben we maar niet gedaan… Soms iets simpels onderweg gegeten, soms uitgeput van een lange tocht veul gegeten en soms rustig iets lekkers. Als het kan iets lokaals, maar niet altijd zoals je ziet. Maar om dat nou allemaal te registreren met toch al zo’n riant lichaam……
En gedronken…
We zijn in de Caribbean en dus mag erop gedronken worden: tropische cocktails: Frozen Pinapple Daikiri, Piña Colada’s, Mojito’s. (Netjes 1 per ‘keer’) Het mooiste is dat de verse fruitshakes hier net zo duur zijn als een flesje cola of Fanta Orange (hmmmm, van vroeger toen we nog met de ouders naar Spanje gingen). En dus worden er veel gezonde shakes gedronken, soms ook met wat kokosmelk en rum bij de ananassap…
Manuel Antonio
Nevelwouden
Waar de weg naar Monte Verde toe op een gegeven moment niet meer leuk was (maar goed dat we een dikke 4×4 hadden), was de weg vanaf Monte Verde naar Manuel Antonio echt prachtig (en een veel beter wegdek). De nevelwouden mooi gezien: komt nooit over op een foto, maar toch geprobeerd.
Geluncht aan de stille oceaan
Kan goed de eerste en de laatste keer zijn. Daarnaast was het de eerste keer bij een ‘soda’ (een klein restaurantje bij mensen thuis in principe). Deze was echter veel mooier dan we vanaf de weg konden inschatten. Daarnaast was het eten superlekker en omdat het een soda was ook nog eens voordelig. Bowies Place ligt aan Playa Hermosa in Jaco. In de verte (op de onderste foto) zie je Dominique, Senna en Finn zitten aan een mooi overdekt ‘barretje’ aan de Pacific.
Palmbomen / Kokos plantages
Na de lunch kwamen we kilometers lang deze kokosnoot-palmbomen tegen, allemaal strak geplant in nette rijtjes. Er was geen kokosnoot meer te bekennen, maar palmolie palmen zijn veel kleiner, dus het exacte doel is ons nog niet helemaal duidelijk…
Hotel Naoz buiten de drukte
Tegenover ons moderne en nette hotel (in dit toeristische gebied) ligt een schooltje en staan van die typische golfplaten huisjes, maar binnen is het een prachtige oase.
Komen we terug van Manuel Antonio, zit er gewoon een Luiaard hoog in de boom bij het hotel… Aardig, maar het wordt nog beter…
Manuel Antonio National Park
We konden in Monte Verde naar een opvang voor Luiaards, maar we namen de gok dat we ze hier zouden zien. En da’s gelukt. Kaartjes thuis al gekocht omdat het hier toeristisch is, en dat klopt. Gewaarschuwd voor parkeer sjacheraars, die hebben we ook netjes ontweken, maar toen kwam het onderhandelen met de onofficiële gids sjacheraars buiten het park. Veuls te veul betaald dachten we vooraf, maar we hadden weer een hele goede, geduldige gids met scherpe ogen en dus weer veel gezien. Vooral waar we voor kwamen ! Eerst een galerij met vleermuizen, leguanen, een capibara achtige, een nachtvogel die verdekt lag te slapen, een kleurrijke sprinkhaan, leguanen, 2 soorten apen, nog meer leguanen en kleurrijke krabbetjes…
De Luiaard
Allemaal kei mooi, maar hier kwamen we voor ! De eerste foto is van een twee-tenige, en de rest van een drie-tenige.
Later zagen we er zonder gids nog een bij het strand, en die staat er het mooiste op. Dit is duidelijk een drie-tenige…
Strand
Dit is zoals je een tropisch strand wil zien, met de jungle tot in het water, het water dik 28 graden en omdat dit in de rustige baai was van het schiereiland van het park, was het er heerlijk zwemmen na de zoektocht naar mooie beesten. Er was zelfs een douche aanwezig.
Op de discoboot
Dit waren we niet van plan, die Ocean King: gruwelijk Amerikaans, maar het viel op zich mee: 2 glijbanen, 2 bubbelbaden, lunch, snorkelen en dolfijnen proberen te vinden. Dolfijnen (of walvissen) niet gezien helaas, maar wel een setje parende groene zeeschildpadden, dus nou is die cirkel in ieder geval rond: hele proces gezien van conceptie tot eieren leggen 😉 Heel netjes verzorgd aan boord, beperkte groep, veel personeel en lekkere lunch. De Piña Colada was niet te drinken. De nieuwe ‘Chinese’ nep-GoPro werkte prima op zich (datum stamp vergeten uit te zetten), maar de duiklocatie was gewoon niet geweldig. Wel leuk om met zijn viertjes te doen zo als laatste tripje van ons avontuur in Costa Rica
En dit zagen we onder water
Mooie (op een na) laatste avond
Het Kapucijn aapje hadden we hier nog niet gezien. Hier zat ie gewoon in de boom boven de ‘parkeerplaats’ > Voor 3000 Colones plek direct aan het strand: daar sta je in Amsterdam nog geen 5 minuten voor… De parkeerwacht had ook een krokodil als vriend, die hij met een plakje worst uit het water kon lokken. Die zat daar al tig jaar. Was inmiddels een meter of 2 lang. De schildpadden zijn inmiddels ook getraind en pikten wat stukjes boterhammenworst tussen zijn tanden uit…
Overal Nederlanders hier en met de Brabanders is het makkelijk kletsen: dat gaat vanzelf. En zo kregen we de tip dat het restaurant met het vliegtuig El Avion, heel mooi was en prima eten. Niet het lekkerste eten van deze twee weken, maar wel het mooiste restaurant.
Terug naar San Jose
We rijden nog terug naar San Jose om de 4×4 in te leveren en een kort nachtje voor we doorgaan naar het tweede deel van dit avontuur. Ook dit was een meevaller: niet zomaar een eindstation maar een mooi klein parkje van een Nederlander die al 31 jaar in Costa Rica woont. Huisje was keurig, zwembad heerlijk fris, de kaart beperkt, maar alles was super lekker en keurige service midden in de nacht om 02:45 uur om ons op het vliegveld te krijgen.
De prachtige maskers van Costa Rica
Zijn het wel maskers? Wel mooi, ideaal voor in de Moeslandse Optocht, zo kleurrijk.
Links en tips
Ik kan hier wel 100 links plaatsen, maar de basis is toch de reis die we boekten bij 333-Travel. Bekijk die link om een indruk te krijgen van hun prima aanbod en verzorging. De losse sites van onze verblijfplaatsen erbij gezet, Meer links volgen.
– 15 daagse reis Highlights Puur Costa Rica van 333 Travel
– Hotel in San Jose: EL Presidente (1 nacht) > Prima restaurant op mooi dakterras.
– Evergreen Lodge, Tortuguero (2 nachten, vol pension) > Deze plaats mag je niet overslaan: prachtige locatie
– Escape Caribeno, Puerto Viejo (2 nachten) > Grappig dorpje bij mooi weer, maar uit de route bij matig weer….
– Salva Verde, Sarapiqui (1 nacht) > TIP, dit was echt meer dan een meevaller. Mooie eco insteek.
– Catarata Lodge, La Fortuna / El Arenal (2 nachten) > Erg netjes. Boek de avond-kikkertour !
– Monteverde Country Lodge, MonteVerde (2 nachten) > Dit is geen lodge en past niet in dit rijtje…
– Hotel Naoz, Manuel Antonio (3 nachten) > Toeristisch gebied, modern en net hotel buiten het centrum.
– Guacima Escondida, San Jose (1 nacht)
– Hot Rocks in Puerto Viejo de Limon heeft een apart sfeertje
– Onder andere erg lekker gegeten bij La Caribena in La Fortuna
– Bowie’s Place in Jaco is ook een tip als je er toch langs komt.
– Vista Verde, vlak bij Hotel Naoz in Manuel Antonio was een goede tip
– Ook El Avion in Manuel Antonio is gaaf, maar dan vooral de beleving met het vliegtuig.
– Selvatura Adventure Park voor de canopy tour via hanging bridges walk en de vlindertuin
– Voordelig naar een hotspring bij El Arenal kan mooi mij Hotspring Termalitas
Aanbeveling
Prachtige, luxe en goed verzorgde reis met veel afwisseling. Geen tijd gehad voor San Jose, 1 dag zou wellicht wel goed zijn, ook voor de rust. Vol pension in de Evergreen Lodge paste mooi. Veel reistijd daar maar het is het doel (De groene zeeschildpad) wel waard. Puerto Viejo de Limon is met mooi weer wellicht aardig, maar met regen heb je er niet veel te zoeken; een hoop reistijd voor weinig. We gingen er o.a. heen voor de Bri Bri stam, maar daar zijn we niet eens geweest (1 gezin, wat commercieel). Hot Rocks was wel grappig. Salva Verde werd door ons gezien als tussen station, maar het is een volwaardige verblijfplaats met eco insteek, de vele vogels en de interessante chocolade tour. Mooi parkje ook in la Fortuna met prima keuken. Ook heerlijk Caribisch gegeten daar bij La Caribena. Hot Springs heb je veel van 70$ pp, maar er zijn er ook van 12$ en die was voor ons helemaal prima met de 6 baden.
We beseffen ons heel goed dat niet iedereen kan sparen voor zo’n machtig mooie reis. We hebben had gewerkt en lang gespaard, maar dit was een van de dingen die we als ouders aan onze kinderen mee wilden geven en daarom hebben we het gewoon gedaan, voor ze niet meer mee willen. Niet iedereen kan dit en is ook voor ons echt eenmalig: volgend jaar gewoon met het oude caravannetje naar Hummelo. Echt, heerlijk ! Dankbaar dus dat we dit samen hebben kunnen doen. Het was geweldig.
Na deze vakantie hadden we nog een week Florida met Miami Beach, Disney Springs, Universal Studio Park en Kennedy Space Center
