Opa Wim Wijnakker is de eerste, enige en laatste nar van Moeslands Carnaval in Schaijk geweest. Hij stond en woonde letterlijk tussen de mensen. Als eerbetoon heb ik toen hij 90 zou zijn geworden deze site gemaakt.
Bezoek de site van Moeslands enige nar
Af en toe wordt er nog iets nagezonden, dat ik niet meer in de oude techniek kwijt kan: die plaats ik nu mooi hieronder.
Van Leo van Oort – Oud werknemer van Wim en Roos
Zomaar een paar dingen die ik met Wim heb meegemaakt of er van weet:
Wim ruilde vaak meubels in, waar wij niet blij mee van werden (dubbel sjouwen),. Ze werden buiten te koop gezet en dus ’s morgens naar buiten en ’s avonds weer naar binnen sjouwen. Alles was toen nog van spaanplaat en fineer dus dat werd er allemaal niet beter op. Ik zeg tegen hem, “Ruil die rommel toch niet in, ge wordt urn ie beter van.”
Zo een keer een kast op en neer gesjouwd die 250 gulden moest opbrengen, toen zegt Wim, “Leejke ik denk dat ie te goeiekoop is”, waarop hij er 350 gulden van maakte en prompt de volgende dag verkocht. Veel van die meubels gingen naar vakantiegangers, dus gingen die spullen vaak naar de stad en vaak behoorlijk ver weg, wat ik dan weer niet erg vond, want dan gingen we vaak samen, en dat waren mooie uitjes.
Ook eens meubels gebracht richting Nijmegen en op de terugweg zegt Wim “Leejke, zullen we efkes een spelleke goan biljarten?” Dus op de Teersdijk in Alverna gebeurde dat.
Zo kwam het ook voor dat we ’s middags bij Wim thuis Europacup voetbal keken (op veel plaatsen was er geen of goed kunstlicht). ’n Flesje bier erbij en naderhand het werk afmaken.Toen de Fröbelschool nog (vooral) slaapkamertoonzaal was, parkeerden we de beige Mercedes daar. Ik zat alweer in de auto toen Wim in exact dezelfde die zo’n 20 meter verder stond en zei “Ja Leejke, karren maar.”, waarop de man zegt “Ik rij aan wanneer ik wil en dat is pas als jij uit mijn auto stapt!”
Een keertje op weg naar de koffie loopt Wim bij Bardoel langs. Ik claxoneer en zie in de spiegel van de bus dat hij over het 1 steen hoge muurtje valt. Onder de koffie vroeg ik “Wim, waarde oe knipbeurs kwijt?”. Hij vraagt “Hoezo Leejke?”. Ik zeg “Umda ge be Harrie in d’n hof dookt.”. Hij antwoordde: “Verdikkeme, hadde gij da toch nog gezien?”
Ze hebben Wim tijdens beursbezoek in Amsterdam ooit gevolgd omdat ze dachten dat hij Mikis Theodorakis was (componist, dirigent en politicus: minister van Staat van Griekenland), wat toen inderdaad niet zo vreemd was.
Alles werd toentertijd vervoerd met vierwielige aanhanger met molen. En als het nodig was ging tapijt of een linnenkast pakket gewoon op het dak van Wim zijn auto, met gevolg dat het ook wel eens op straat of in de sloot terecht kwam.
Als goede klanten de complete inrichting kochten, trad Wim vaak op de bruiloft op als conferencier, waar ik hem vaak bracht en haalde en soms streng moest zijn, anders liep het uit de hand.
Zo brachten we ooit meubels naar Den Haag en Wim wist de weg (Navigatie was er niet). We stopten midden in de stad voor een politieagent die op een verhoging het verkeer stond te regelen. Hij stapte rustig uit en zegt “Ik zal ut wel efkes oan dieje mins goan vroage, die wet ut wel.” Ik had nog nooit zoveel verkeer gezien en horen roepen en toeteren…
Van Nico Brands
Van ons mam, zijn oudste dochter
Over Het witte huis t. o. de kerk: Kort na de oorlog kochten Wim en Roos het grote, nog niet witte huis, tegenover de kerk. Wim Wijnakker werd geboren in de Past van Winkelstraat 55 op 2 november 1917. Toen Wim van de lagere school afkwam en zelfs nog even in Uden op het seminarie heeft gezeten, bestierde Wim samen met zijn moeder een klein kruideniers- en bakkerswinkeltje. Zijn vader was vlak voor zijn geboorte in oktober 1917 gestorven. Moeder , Tonna Wijnakker van Kraay, stierf 4 juli 1942.
Op het priesterfeest van zijn broer Martien leerde hij Roos Brouwers kennen, waarmee hij op 8 september 1943 trouwden. Samen zetten ze de kleine winkel voort. Intussen werden hier de drie oudste kinderen geboren, Maria Willie en Francesco. Enkele jaren na de oorlog kochten Wim en Roos het grote huis t.o. de kerk van de Familie van den Hoogen en in November 1948 zijn we daar gaan wonen. Daar werden nog 6 kindjes geboren: Tonnie, Gerrie, Tineke, Josientje, Harrietje en Wilma.
Wim en Roos waren zeer ondernemend. De kruidenierszaak werd uitgebreid met manufacturen en veel verbouwingen volgden. De GOEI kamer werd een moderne SPAR winkel, de maufacturenafdeling werd uitgebreid en heette voortaan TEXTIEL zaak. In 1961 zei Wim: ik ga in meubels beginnen, daar is meer aan verdient dan aan vermicel. En zo geschiede. De eerste Dico bedjes en Tavo tafels en stoelen werden geshowd in het voormalige Koetshuis. Niet veel later werden het klooster en de Mariaschool gekocht en in iedere klas werden meubels tentoon gesteld. Kon de klant hier niet slagen ging Wim met ze opstap naar meubelfabrieken met een showroom. Had de klant alles gekocht, dan kwam Wim op de avond van de trouwdag gratis optreden. Hij vermaakte de gasten met zijn onnavolgbare grappen en rijmelarij.
De vermicel en de meubels waren vertrokken uit het grote huis en de vrijgekomen ruimte werd nu helemaal MODEZAAK. En toen werd het huis WIT geschilderd. In 1966 kwam men vragen of Wim en Roos de Mariaschool wilden ruilen met de Jozefschool. En dat gebeurde. Na een flinke verbouwing waren Wim en Roos ook nog de trotse eigenaren van een prachtige eigentijdse MEUBELZAAK. In 1984 vonden Roos en Wim het welletjes, de modezaak kwam bij de meubelzaak en in het witte huis werden alleen nog op vrijdag en zaterdag massief eiken meubels verkocht.
De andere dagen genoten ze samen van een rustig leven en gingen ze graag naar hun caravan in Cadzand, Helaas heeft dit niet lang geduurd. Roos werd ziek en stierf veel te jong in 1986. Wim heeft nog een paar jaar alleen in het huis gewoond. In 1991 is het WITTE huis verkocht aan de familie Jonkergouw.
Van Henk van Ras
Henk herinnerde zich nog een liedje / rijmpje van Wim: m’n tante Veronica. Die speelt harmonica. En je lacht je een kriek. Want ze speelt mangefiek. En ze kent geen muziek. Pauw pauw.
Van Rene Derks
De volgende foto’s ontvangen van Rene van DeOptocht.nl. Opa Wim samen met Rien Wijts.
